Iako naziv izložbe “Šuma bara livada” sugestivno i očekivano upućuje na kolokvijalni, mimetički prikaz pejzaža, koji bismo po uobičajenom nahođenju svrstali u realistični, prema ustaljenim i oformljenim kriterijumima klasifikacije, ipak radovi upućuju na drugi smer sagledavanja. Pomalo ironično poigravanje sa nazivom same izložbe govori o veštom označavanju, a ne banalnoj asocijativnoj vezi prirode i naših kretanja, tokom kojih primećujemo,zaustavljamo i beležimo određene sekvence. One su uputne za odvojeno promišljanje, kako samih pojmova koji imenuju formu, tako i sadržaja koji ne mora biti referencijalno determinisan. Marko je apstrahovao utrđen prikaz prirode, iako naslovom evocira njeno prisustvo.
Instiktivno selektovanje a potom reprodukovanje izdvojenih motiva, njihova repeticija koja usložnjava model, daje im slobodu ekstenzije u beskraj prostora i trenutka. Format je trenutni izbor koji se može varirati. Preuzeti, izabrani amorfni oblici se razlivaju, rastapaju, čineći jedan efemerno – fluidni sistem, a istovremeno kompaktan i jezgrovit. Raster od mondrijanovske mirnoće, zaokruženosti, tihe vibracije sklada, kreće se ka Lubardinoj rešenosti, zamahu, ustreptaloj osvajačkoj energiji u plastičnoj izgradnji slike. Prisutno je poigravanje s ozbiljnošću, opiranje tvrdoj i rigidnoj postavci, u slavu slobode i sučeljavanja dihotomijskih pristupa.
”Njegov pejzaž kao da je upravo u ovo vrijeme postao “kanonski”: koncepcijski zaokružen, plastični kompaktan,simbolički zgusnut. Sa osjećanjem da predmet, odnosno priroda, nosi u sebi neku dublju istinu, koju bi valjalo dokučiti, on postaje svojevrsna mustra koja se u predstavi na slici puni složenom plastičkom građom.”
-Petar Lubarda 1907 – 2007, Između slike prirode i prirode slike,
tekst Petar Ćuković
Lebdeći, plutajući oblici bi se lako mogli premostiti u drugi dimenzioni kontekst i misaonu konstelaciju, ili imaginarnu orbitu, jer motivi su misaoni povodi za naše dublje i dalje odlaske, pokretači našeg emotivnog žara da razrešimo strukture potencijalnih datosti. Tanana slojevitost malih formata samo je odraz primarnog impulsa i začetak ka kosmičkom traganju.
Uveliko ustaljeni i već problematizovani šematski prikazi i rešetkaste forme, u nekim trenucima prekinuti su jasnim linijskim trakama, koje izlaze u prvi plan, idejno podupiru i afirmišu uvek prisutnu nesavršenost, neizvesnost, jer nemoguća je jednoličnost putanje kroz bilo koji istraživački rad.
Marko svoju analizu prostora kroz četiri dimenzije, koja je neminovna kroz njegovo primarno i skulptorsko promišljanje, i ovde reflektuje kroz svoju intuitivnu prirodu prakse i izvedbe. Dok prolazi, beleži prizore, zadire u suštinsku energiju vidljivog, filtrira bitnije od perifernog, eksperimentiše na mikro pejzažu, regeneriše izraz prirode kroz svoju modulaciju mišljenja i računanja. Apstraktna vizuelizacija reda i haosa sublimirana je u majušnim jedinicama, bez obzira na odabrani format. Na mikro nivou, na osnovu jedinice mere prirode, objektivizuje širi plan, zaključuje na osnovu uzorka. Kroz ćelije ispituje genetski potencijal atmosfere i okruženja. Radovi nisu neartikulisane skice već uveliko prepoznatljiv likovni jezik umetnika, zbir dugogodišnje, svesne i logične artikulacije oblika i formi, kako u prostoru, tako i na platnu.
“Crtajući vlastito lice, Knifer nastoji crtati nešto znatno složenije od prikaza fizionomije. U tom gotovo ritualnom svakodnevnom ponavljanju jednog istog procesa, Knifer je spoznao kako mu crteži više i nisu autoportreti, već beskonačan niz istih, ili gotovo istih, ritmičkih pomaka. Točnije rečeno, eskalacija jednoličnosti i monotonije, kako će to reći mnogo kasnije opisujući svoje meandre.To je rano otkriće slikaru bilo važno i stoga što je shvatio kako ne želi raditi pojedinačnu sliku, djelo koje bi bilo samo sebi dovoljno. Pojedinačni crtež, baš kao što će to uskoro biti i svaka pojedinačna slika, svoj puni smisao dobivaju u nizu svih ostalih djela. Takav ritmički označen sustav u sebi podrazumijeva jednu važnu supstancu, a to je vrijeme.”
– Slikar apsurda : Julije Knifer, tekst Zvonko Maković, portal Korzoportal
Mira Vujović Istoričar umetnosti
